Friday, September 19, 2014

วิ่ง 10 กม. ด้วยเวลาเท่าไหร่ จึงเผาผลาญได้ดีที่สุด | 9 comments:

นี่เป็นคำถามที่เราเจอในพันทิปค่ะ

คนที่ถามเค้าลดความอ้วนอยู่ เลยอยากรู้ว่าต้องวิ่งเร็วแค่ไหน แต่เดาว่าเค้าคงไม่มีนาฬิกา GPS ที่สามารถบอกความเร็วได้ และเดาอีกว่าเค้าคงตั้งใจจะวิ่งให้ได้ครั้งละ 10 กม. ไม่เกี่ยงเวลา เลยถามออกมาในลักษณะนี้

คำถามนี้น่าตอบ และน่าสนใจ...
เพราะเป็นสถานการณ์ที่พบได้ทั่วไป เรียบง่าย ตรงจุด ในขณะเดียวกันก็ประเทืองปัญญาคนตอบด้วย

วิ่ง 10 กม. ด้วยเวลาเท่าไหร่ จึงเผาผลาญได้ดีที่สุด

Friday, September 12, 2014

วิ่งทันโลก 14: เก้าอี้พิฆาต | 2 comments:

คอลัมน์วิ่งทันโลก
Thai Jogging Magazine ฉบับประจำเดือนกรกฎาคม 2557
โดย oorrunningblog


เพื่อนนักวิ่งทุกคนคงคิดเหมือนกันใช่มั้ยคะว่า “ฉันวิ่งเยอะ ฉันออกกำลังกายเป็นประจำ ฉันห่างไกลโรค เย่!!” ขอแจ้งข่าวร้ายว่าคุณคิดผิดค่ะ

ตั้งแต่บทความที่ชื่อ “ยืนขึ้นซะ!! ตอนคุณอ่านเรื่องนี้” หรือ “Stand Up While You Read This!” ถูกตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์นิวยอร์คไทมส์ เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ประกอบกับงานวิจัยที่ทยอยกันออกมาสนับสนุน ฝรั่งผู้รักสุขภาพก็เริ่มตื่นตัว และพากันปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตให้สอดคล้องกับคำแนะนำในบทความดังกล่าว เพิ่มขึ้นทุกปีๆ

แล้วบทความนี้บอกอะไรหรือ? 


เคยได้ยินคำว่า “potato couch” หรือที่เราแปลเป็นไทยเอาเองว่า “มนุษย์โซฟา” มั้ยคะ มันเป็นคำเรียกคนไม่ชอบออกกำลังกาย ที่มักใช้เวลาว่างจมอยู่กับการดูโทรทัศน์ หรือเล่นเกม หรือทำอะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ได้ขยับเขยื้อนร่างกาย 

ในสายตาของพวกเราชาวนักวิ่ง คงมองว่าคนเหล่านี้เสี่ยงต่อโรคสารพัดชนิด ไม่ว่าจะเป็น โรคอ้วน เบาหวาน ความดัน หัวใจ ฯลฯ ใช่มั้ยคะ คุณคิดถูกแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่บทความ “Stand Up While You Read This!” ตบหน้าเราก็คือ พวกเราชาวนักวิ่ง (รวมถึงนักกีฬาอื่นๆ ด้วย) ก็จัดเป็น “มนุษย์โซฟา” ได้เหมือนกัน ถ้าเรานั่งมากเกินไป และการออกกำลังกาย ไม่สามารถชดเชยผลเสียของการนั่งมากเกินไปได้เลยแม้แต่น้อย!!

นั่งมากเกินไป ก็อันตรายพอๆ กับสูบบุหรี่
นั่งมากเกินไป ก็อันตรายพอๆ กับสูบบุหรี่นั่นแล
Cr. whataboutwilma.com

Friday, September 5, 2014

Run and Ride | 2 comments:

คอลัมน์ Run and Ride
Thai Jogging Magazine ฉบับประจำเดือนเมษายน 2557
โดย องค์อร รัตนนาถถาวร


เคยใฝ่ฝันอะไรกันไว้บ้างคะเมื่อยามที่คุณยังอยู่ในร่างเก่า

ร่างสมัยที่แค่เดินขึ้นสะพานลอยก็เหนื่อยแล้ว เปิดทีวีเห็นรายการเกาะติดคนไทยปีนเขาเอเวอเรสต์ เปิดนิตยสารเห็นบทสัมภาษณ์สองสามีภรรยา คุณหมู-คุณวรรณ ที่ปั่นจักรยานรอบโลก หรือแม้แต่เดินไปซื้อปาท่องโก๋หน้าปากซอยแล้วเห็นคุณลุงข้างบ้านจ็อกกิ้งทุกเช้า

ฉันชื่นชมผู้คนที่ทำกิจกรรมอันต้องการความแข็งแรงของร่างกายทั้งหลายเหล่านี้เสมอมา ส่วนไอ้เรื่องอยากจะทำให้ได้เหมือนเขา...ก็คงมีบ้างในใจลึกลื้กกกกแบบเจียมเนื้อเจียมตัว เปรียบไปก็คงเหมือนความอยากขึ้นไปในอวกาศเพื่อมองกลับมาเห็นดาวเคราะห์สีน้ำเงินเต็มๆ ใบสักครั้งในชีวิต ในขณะที่แค่จะเรียนอะไรเพื่อให้ควอลิฟายเป็นมนุษย์อวกาศก็ยังไม่รู้เลย

แต่แล้วในวันหนึ่งเมื่อตระหนักว่า...เฮ้ย!! ตูมีร่างสองแล้วนี่หว่า ความฝันทั้งหลายที่เคยตกตะกอนอยู่ก้นใจก็ถูกกวนให้ฟุ้งกระจายขึ้นมาอีกครั้ง...ก็ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ในเมื่อการวิ่ง บ่มเพาะร่างใหม่ของเราทั้งความแข็งแรง การจัดสรรเวลา และทัศนคติประเภท “ถ้ามัวแต่รอโอกาสเหมาะๆ สภาพแวดล้อมดีๆ แล้วค่อยทำ ...คุณจะไม่ได้ทำอะไรเลย” และ “ศักยภาพของคุณจะสิ้นสุดลงที่จุดใด ...มีแต่คุณเท่านั้น ที่จะเป็นผู้กำหนด” ดังนั้นฉันจึงเริ่มก้าวแรกอย่างไม่รอช้าด้วยโปรเจค “วิ่งไปปั่นไป” นั่นเอง

ปั่นจักรยานไปงานวิ่ง เขื่อนแควน้อย พิษณุโลก
หน้าเส้นชัยงานวิ่งเขื่อนแควน้อยฯ พิษณุโลก

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...