Blogger พบประชาชน: ปฐมบทแห่งการเขียนบล็อก | 9 comments:

บันทึกไว้ ในวันที่บรรลุเป้าหมาย 100 pageview ต่อวัน หรือ 3,000 pageview ต่อเดือน แม้ไม่ใช่เป้าหมายยิ่งใหญ่อะไรเลย เมื่อเทียบกับ blog ดังๆที่ pageview เดือนละเป็นหมื่นเป็นแสน แต่ก็ทำให้ปลื้มใจ เมื่อเห็นว่า ตัวเองมาได้ไกลจากจุดเริ่มต้นมากแค่ไหน

จุดเริ่มต้น... เมื่อนึกถึงคำนี้ จึงอยากเล่าที่มาของการเขียนบล็อกเพื่อประกอบหลักไมล์ 3,000 page view (ที่สอดคล้องกับระยะทางวิ่ง ที่สะสมได้ 3,000 กม. ในเวลาใกล้เคียงกันโดยบังเอิญ) แม้ไม่มีใครอยากรู้ แต่ก็จะเล่า 555+



หลายปีก่อน เราบังเอิญไปเจอในเว็บของคณะวิศว มหาลัยแห่งหนึ่งว่า รุ่นพี่สมัยประถมคนนึง บัดนี้เป็นอาจารย์ภาควิศวคอมพิวเตอร์ที่มหาลัยแห่งนี้ ด้วยความที่แต่ก่อนไม่ค่อยถูกกัน เพราะชอบโดนแย่งที่นั่งในรถรับส่งนักเรียน และไม่มีโหวงเฮ้งใดๆบ่งบอกว่าจะเป็นครูบาอาจารย์ในอนาคต เราเลยเข้าไปส่องซะหน่อยว่าบัดนี้แกมียศฐาบรรดาศักดิ์ทางวิชาการเป็นเช่นไรแล้ว พลันเห็น link ที่แกใส่ไว้ในหน้าประวัติของตัวเอง จึงได้ตามเข้าไปดู นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่เรารู้จักคำว่า blog

blog ของพี่คิตตี้ (นามสมมุติ) เขียนไว้ตั้งแต่สมัยแกยังเป็นนักเรียนด็อกเตอร์ปีท้ายๆ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว (ในขณะนั้น) มันทำให้ได้รู้่ว่าแกชอบอ่านหนังสือแนวสืบสวนเหมือนกับเรา กำลังพัฒนาซอฟแวร์อะไรซักอย่าง(จริงๆมีชื่อ แต่เราไม่เข้าใจและไม่สนใจ)เป็นงานอดิเรก เซอร์ไพรส์นิดหน่อยเมื่อรู้ว่าแกจบป.เอก สถาบันเดียวกับที่เรากำลังเรียนอยู่ขณะนี้ แต่ที่น่าทึ่งจริงๆก็คือ ภายในเวลา 5 ปี แกเขียน blog อย่างสม่ำเสมอ แสดงถึงความเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย โดยไม่ต้องมิพักต้องสงสัย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนังสือ ที่แกทำ list รายชื่อหนังสือที่ได้จากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติแต่ละปี มาตลอด 5 ปี และค่อยๆทยอยเอาเรื่องที่น่าสนใจมาแนะนำ หรือเรื่องซอฟแวร์ ที่คนอ่านค่อยๆเห็นมันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาตามกาลเวลา และเสร็จสมบูรณ์ในที่สุด...มันโคตรเจ๋งเลย!!

ความเจ๋งอันดับแรกคือ เราได้เห็นว่าความเพียรและความเสมอต้นเสมอปลายของคนคนหนึ่ง ให้ผลอะไรบ้าง เห็นตั้งแต่ต้นจนสิ้นสุด ความเจ๋งอันดับที่สองคือ แกแชร์ลิงค์ของ blog ซึ่งเนื้อหา มีทั้งไลฟ์สไตล์สบายๆและเรื่องวิชาการ ลงในหน้าประวัติอาจารย์ที่แสนจะเป็นทางการ ในชีวิตนักศึกษาคณะวิศวฯของเรา ที่เคยเจอแต่อาจารย์ที่ดูเคร่งขรึม ไม่ค่อยเป็นกันเอง ไม่เคยเปิดเผยให้เห็นชีวิตด้านอื่นนอกจากบทบาทที่หน้ากระดานดำ (ทำเป็นเล่นไป สมัยเราเรียนปี 1 ยังได้ใช้กระดานดำอยู่จริงๆนะ ในห้องเล็คเชอร์จะมีอ่างล้างมือ ให้อาจารย์ไว้ล้างมือที่เปื้อนชอล์คด้วย) เห็นเช่นนี้จึงรู้สึกชื่นชมเป็นยิ่งนัก

ต่อมา เมื่อเราได้รู้จักการวิ่ง เริ่มรักและคิดว่าจะอยู่กับมันไปตลอดชีวิต จึงได้โอกาสเขียน blog ที่อยากทำมาตั้งแต่ครั้งกระโน้น จุดประสงค์ในชั้นแรกคือ จะเอาไปแปะในเว็บประวัติส่วนตัวหลังจากเรียนจบ เพื่อให้นักศึกษารู้สึกเข้าถึงได้ง่าย มีเรื่องจะคุยกับเรานอกเหนือจากเรื่องเรียน เมื่อเขียนไปได้สักพัก เริ่มเข้าตารางซ้อม จึงเกิดไอเดียอันดับถัดมา นั่นก็คือ อยากให้นักศึกษาเห็นตัวอย่างและผลตอบแทนของความพากเพียร ไม่เขียนเรื่องวิชาการเพราะเกรงว่าจะน่าเบื่อ ไม่มีใครอ่าน ไม่มีใครตามลุ้น แต่จะขอใช้การฝึกซ้อมและพัฒนาสถิติการวิ่ง เพื่อแสดง"วิธีทำ" แทน

แม้ตอนนี้ "คำตอบ" ขีดเส้นใต้ 2 เส้น จะยังไม่บรรลุ เรายังเรียนไม่จบ ยังไม่ถึงปลายทางเพื่อให้ได้เริ่มทำตามจุดประสงค์ที่ตั้งใจไว้แต่แรก อย่างไรก็ตาม ระหว่างทาง การเขียน blog กลับให้อะไรแก่เรามากมายอย่างนึกไม่ถึง จะได้กล่าวต่อไปใน Blogger พบประชาชนครั้งหน้า เมื่อไหร่ไม่รู้ รอฟีลลิ่งดีๆแล้วจะมาเล่าต่อค่ะ