tag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post8147666655676802936..comments2024-02-22T14:42:32.216+07:00Comments on runforlife: SIGNSRun Forlifehttp://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-16158751910476964092013-06-29T17:43:40.374+07:002013-06-29T17:43:40.374+07:00ฮ่าๆๆ จำได้ๆ ที่บ้านปิดกั้นสื่อชิมิน้องปู ;)
ถ้าเ...ฮ่าๆๆ จำได้ๆ ที่บ้านปิดกั้นสื่อชิมิน้องปู ;)<br /><br />ถ้าเป็นในหนังฝรั่ง คนโก๊ะๆมึนๆ จะรอดตายนะ<br />(แต่ติดตรงที่คนมึนๆในหนังมักเป็นผู้ชายอะจิ 5555+)<br /><br />เรื่องโชว์ชื่อ ดูที่นี่เลยจ้ะ<br />http://oorrunningblog.blogspot.com/p/blog-page_25.htmlRun Forlifehttps://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-8929793737603346912013-06-24T14:34:11.696+07:002013-06-24T14:34:11.696+07:00เค้าไม่เคยดูสักกะเรื่องเลย เว้น survivor ><
...เค้าไม่เคยดูสักกะเรื่องเลย เว้น survivor ><<br />และม้วนพิมพ์ยาวมากๆๆเลย<br /><br />ไว้มีโอกาสจะมาดู<br /><br />แต่ปูเพ้อฝัน อยากลองเจอเหตการณ์แบบนี้<br />ที่สำคัญ คือ มั่นใจด้วยว่า ตัวเองจะรอดตาย 555<br /><br />ปูมึน<br />ปล อยากมีชื่อโชว์มั่ง แต่ทำไม่เป็นAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-88049384175742037352013-01-27T00:40:24.818+07:002013-01-27T00:40:24.818+07:005555 เจอพี่ไก่ทวง
รอแพ้พพพพพ ค่ะพี่ ศิลปินขอบิ๊วด์...5555 เจอพี่ไก่ทวง<br />รอแพ้พพพพพ ค่ะพี่ ศิลปินขอบิ๊วด์อารมณ์แพ้พพพพ<br />ออกโพสต์ใหม่เมื่อไหร่จะไปหักคอพี่ไก่มาอ่านทันทีเลยค่ะRun Forlifehttps://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-86526969223125190722013-01-15T22:07:58.489+07:002013-01-15T22:07:58.489+07:00โอ้ว เพิ่งรู้ว่าพี่วช มีประสบการณ์เฉียดถึงเพียงนี้...โอ้ว เพิ่งรู้ว่าพี่วช มีประสบการณ์เฉียดถึงเพียงนี้<br />และทึ่งยิ่งกว่าเมื่อรู้ว่า การวิ่ง ทำให้พี่รอดชีิวิตมาได้<br />ขนลุก ไม่แพ้ฉากฟินาเล่ของเรื่อง SIGNS เลยค่ะRun Forlifehttps://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-31402373055297907412013-01-15T22:05:23.733+07:002013-01-15T22:05:23.733+07:00น้องอ่านหนแรกตอนยังไม่ลงชื่อ ก็รู้เลยว่าเป็นพี่วช6...น้องอ่านหนแรกตอนยังไม่ลงชื่อ ก็รู้เลยว่าเป็นพี่วช60 <br />ไม่บอกว่าเพราะอะไร อิอิ<br />ขอบคุณที่ช่วยแชร์มุมมองของ SIGNS ให้หลากหลายยิ่งขึ้นนะคะ<br /><br />จริงสินะ แม้จะหมดศรัทธาต่อสิ่งเหนือธรรมชาติ<br />แต่สัญชาติญานพื้นฐานที่สุดของมนุษย์ยังคงทำงานอย่างเคร่งครัด<br />มันคือศรัทธาในการมีชีวิตต่อไป มันคือความเชื่ออย่างแท้จริง ว่าชีวิตต้องมีทางออก<br />เพราะไม่ว่า"การมีชีวิตต่อ"จะดีร้ายยังไง เรายังคงขอโอกาสให้ได้"ใช้"มันอีกครั้ง<br />ครั้งแล้ว ครั้งเล่า อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยย่อท้อ<br /><br />ดุจเดียวกับศรัทธาในการวิ่ง<br />เราทั้งคู่ก็คงไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะนำเราไปสู่หนใด<br />รู้แต่ว่า มันต้องสุขมากกว่าทุกข์ ดีมากกว่าแย่ เราจึงได้ keep running แม้จะเจ็บมาทั่วตัวแล้วก็ตาม<br />Run Forlifehttps://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-12874819767510629352013-01-14T09:58:31.814+07:002013-01-14T09:58:31.814+07:00Sign นี่ภาพยนต์ในดวงใจของเค้าเลยนะฮ๊า
ตัวละครทุก...Sign นี่ภาพยนต์ในดวงใจของเค้าเลยนะฮ๊า <br /><br />ตัวละครทุกตัวล้วนผูกพันกันด้วยสิ่งที่เรียกว่า"ชะตา" เริ่มแต่ไอ้หนุ่มอินเดียมีเหตุให้กลายเป็นฆาตกรฆ่าคุณแม่ลูกสองตายด้วยอุบัติเหตุที่มีแอเลี่ยนมีส่วนเกี่ยวข้อง นักกีฬาเบสบอลที่แขวนไม้ทิ้งโดยหารู้ว่าว่าซักวันไม้เบสบอลอาจเดิมนั้นอาจเปลี่ยนชีวิตเขาอีกครั้ง คุณพ่อลูกสองที่ต้องเห็นการตายของภรรยาสุดที่รักแบบตายในอ้อมแขนที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้แบบที่ไม่มีหวังที่พระเจ้าจะมาช่วยอะไรได้<br /><br />แต่สุดท้ายตัวละครทุกตัวต้องมารวมกันร่วมกันเฉลยและต่อสู้กับสิ่งลึกลับและดูน่ากลัวที่สุดเท่าที่ชีวิตเคยเผชิญมาและท้าทายในสิ่งที่เคยเชื่อและความหดหู่ที่เคยห่อหุ้มเกาะกินจิตรใจมาตลอด ตัวละครทุกตัวล้วนมี"ชะตา"ผูกพันกันเพื่อที่จะสร้างปาฏิหารให้เกิดขึ้นในช่วงเวลาสำคัญที่สุดของมนุษย์คือการ"มีชีวิตรอด"และพบกับความหวังที่จะมีชีวิตต่อไปในวันที่รู้สึกว่าเคยมืดมิดและไร้ทางออกและหมด"ศรัทธา"มาก่อน <br /><br />และหากหมด"ศรัทธา"ที่จะมีชีวิตต่อเสียแล้วตัวละครทุกตัวคงไม่ได้ออกมาจากปมที่เคยกัดกินใจมานานได้อย่างแน่นอน ไอ้หนุ่มอินเดียคงไม่ได้มีโอกาสตอบแทนครอบครัวที่เขาเคยพรากชีวิตสมาชิกในครอบครัวนั้นไป คุณพ่อที่ไม่สามารถยื้อชีวิตภรรยาไว้ได้คงไม่มีโอกาสได้ยื้อชีวิตลูกและต้องถูกพรากไปอีกคนต่อหน้าต่อตา ไอ้หนุ่มนักเบสบอลอาจไม่มีโอกาสช่วยชีวิตหลานสุดที่รักด้วยการตีสุดยอดโฮมรัน สุดท้ายทุกชีวิตล้วนมี"โชคชะตา"มีความผูกพันกันมาก่อนที่จะร่วมกันฝ่าอุปสรรคมาได้ด้วย"ศรัทธา"ที่อาจเคยสูญสิ้นไป และพิสูจน์ให้เห็นว่า"ศรัทธา"ก็เป็นสิ่งจำเป็นโดยฉะเพาะในโอกาสสำคัญ. <br /><br />เมื่อเราเริ่มวิ่งวันหนึ่ง"ชะตา"พาเรามาพบกัน เมื่อเราไม่หมด"ศรัทธา"ที่จะวิ่งต่อไปซักวันคงมีพทพิสูจน์ว่าเราวิ่งกันไปเพื่ออะไร<br /><br />วช60<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-77645382843816537662013-01-14T09:55:57.707+07:002013-01-14T09:55:57.707+07:00เมื่อปีที่แล้วเคยเกือบต้องสังเวยชีวิตด้วยความประมา...เมื่อปีที่แล้วเคยเกือบต้องสังเวยชีวิตด้วยความประมาทของผู้ขับขี่รถไปเสียแล้ว <br /><br />ขณะที่กำลังจะเปิดประตูเข้ารถยนต์ของตัวเองเป็นเวลาเดียวกับที่มีรถยนต์อีกคันเสียหลักจะเข้ามาชน ในเสี้ยววินาทีนั้นเองด้วยสัญชาติญาณและความพร้อมของกล้ามเนื้อจึงสามารถกระโดดและดีดตัวหนีออกมาจากจุดนั้นได้ก่อนที่รถต้นเหตุคันดังกล่าวจะพุ่งเข้ามากระชากวิญญาณไป <br /><br />นี่ก็เกือบจะต้องมี"ชะตา"ร่วมอุบัติเหตุกับคนมักง่ายผู้ขับขี่รถคันนั้น และหากร่างกายไม่กระฉับกระเฉงจากการ"วิ่ง"แล้วหล่ะก็คงต้องสิ้นชีวิตไปเรียบร้อยโรงเรียนลิงแย้ว ที่สำคัญคือเหตุแห่งการจะเกิดอุบัติเหตุครั้งนี้มาจากหญิงผู้ขับขี่รถคันนั้นเสียสมาธิการขับขี่จนเสียหลักจะมาชนเราเพราะว่ากำลังเล่นกับ"หมา"ที่อุ้มอยู่บนตัก <= นับถือความรักสัตว์ของคนใจ(รัก)สุนัขคนนี้จริงๆ<br /><br />ตัวอย่างข้างบนนั้นอาจเป็นบทพิสูจน์ได้ถึง"ศรัทธา"ที่เรามีต่อการออกกำลังกายโดยฉะเพาะการวิ่ง ซึ่งซักวันการวิ่งก็อาจช่วยชีวิตเราหรือเปลี่ยน"ชะตา"เราได้ซึ่งก็น่าจะสรุปได้ว่าคุ้มค่ากับการฝึกจริงๆ <br /><br />ด้วยรัก<br />วช60Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-31499730041535490582013-01-14T08:33:10.678+07:002013-01-14T08:33:10.678+07:00Sign นี่ภาพยนต์ในดวงใจของเค้าเลยนะฮ๊า ตัวละครทุกตั...Sign นี่ภาพยนต์ในดวงใจของเค้าเลยนะฮ๊า ตัวละครทุกตัวล้วนผูกพันกันด้วยสิ่งที่เรียกว่า"ชะตา" เริ่มแต่ไอ้หนุ่มอินเดียมีเหตุให้กลายเป็นฆาตกรฆ่าคุณแม่ลูกสองตายด้วยอุบัติเหตุที่มีแอเลี่ยนมีส่วนเกี่ยวข้อง นักกีฬาเบสบอลที่แขวนไม้ทิ้งโดยหารู้ว่าว่าซักวันไม้เบสบอลอาจเดิมนั้นอาจเปลี่ยนชีวิตเขาอีกครั้ง คุณพ่อลูกสองที่ต้องเห็นการตายของภรรยาสุดที่รักแบบตายในอ้อมแขนที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้แบบที่ไม่มีหวังที่พระเจ้าจะมาช่วยอะไรได้<br /><br />แต่สุดท้ายตัวละครทุกตัวต้องมารวมกันร่วมกันเฉลยและต่อสู้กับสิ่งลึกลับและดูน่ากลัวที่สุดเท่าที่ชีวิตเคยเผชิญมาและท้าทายในสิ่งที่เคยเชื่อและความหดหู่ที่เคยห่อหุ้มเกาะกินจิตรใจมาตลอด ตัวละครทุกตัวล้วนมี"ชะตา"ผูกพันกันเพื่อที่จะสร้างปาฏิหารให้เกิดขึ้นในช่วงเวลาสำคัญที่สุดของมนุษย์คือการ"มีชีวิตรอด"และพบกับความหวังที่จะมีชีวิตต่อไปในวันที่รู้สึกว่าเคยมืดมิดและไร้ทางออกและหมด"ศรัทธา"มาก่อน <br /><br />และหากหมด"ศรัทธา"ที่จะมีชีวิตต่อเสียแล้วตัวละครทุกตัวคงไม่ได้ออกมาจากปมที่เคยกัดกินใจมานานได้อย่างแน่นอน ไอ้หนุ่มอินเดียคงไม่ได้มีโอกาสตอบแทนครอบครัวที่เขาเคยพรากชีวิตสมาชิกในครอบครัวนั้นไป คุณพ่อที่ไม่สามารถยื้อชีวิตภรรยาไว้ได้คงไม่มีโอกาสได้ยื้อชีวิตลูกและต้องถูกพรากไปอีกคนต่อหน้าต่อตา ไอ้หนุ่มนักเบสบอลอาจไม่มีโอกาสช่วยชีวิตหลานสุดที่รักด้วยการตีสุดยอดโฮมรัน สุดท้ายทุกชีวิตล้วนมี"โชคชะตา"มีความผูกพันกันมาก่อนที่จะร่วมกันฝ่าอุปสรรคมาได้ด้วย"ศรัทธา"ที่อาจเคยสูญสิ้นไป และพิสูจน์ให้เห็นว่า"ศรัทธา"ก็เป็นสิ่งจำเป็นโดยฉะเพาะในโอกาสสำคัญ. <br /><br />เมื่อเราเริ่มวิ่งวันหนึ่ง"ชะตา"พาเรามาพบกัน เมื่อเราไม่หมดศรัทธาที่จะวิ่งต่อไปซักวันคงมีพทพิสูจน์ว่าเราวิ่งกันไปเพื่ออะไรAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-69569392356418582062013-01-12T09:45:38.173+07:002013-01-12T09:45:38.173+07:00จะอ่านอีกครับอาจารย์ป้อม
จะอ่านอีกครับอาจารย์ป้อม <br />ผู้เฒ่าเต่า ดอนเมืองhttps://www.blogger.com/profile/12454173942141195190noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-53699255605960256152013-01-05T07:46:52.898+07:002013-01-05T07:46:52.898+07:00อ้าว โผล่มาแล้วทั้งสองอันเบย >.<
บอกแล้วว่าห...อ้าว โผล่มาแล้วทั้งสองอันเบย >.<<br />บอกแล้วว่าหนูมาป่วนบลอคพี่ ทำคอมเมนท์รกไปหมด กิกิ<br />จะลบไปสักอันก็ได้น้า เขียนได้เหมือนกันเป๊ะ เพราะติดนิสัยอ่านทวนน่ะค่ะ<br />เวลาเขียนเรื่องก็จะอ่านทวนใจความแต่ละย่อหน้าว่าสอดคล้องต่อเนื่องกันไหมอะไรแบบนี้<br /><br />^___^ แน่นอนว่าหนูตั้งใจจะมาคุยกับพี่<br />และอยากคุยกับพี่ในบลอคมาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งสามารถค่ะ ^^V<br /><br />น้องม้วนnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-23333235817092935162013-01-04T18:40:47.286+07:002013-01-04T18:40:47.286+07:00น้ำตาซึมในความน่ารักของน้องม้วน
ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาค...น้ำตาซึมในความน่ารักของน้องม้วน<br />ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาคุยด้วยจริงๆ ใคร้รรรมันจะลงทุนพิมพ์ใหม่ยาวยืดขนาดนี้<br />(ยาวจนบล็อกคิดว่าเป็น spam เลย block ไว้ รอพี่มา verify)<br />ทั้งเห็นถึงความตั้งใจ และความเป็นคนจิตใจดีอย่างที่ไม่รู้จะหาได้แบบนี้จากไหนอีก<br />(คงรู้ว่าพี่กำลังจิตตกสินะ เลยอยากมาให้กำลังใจ)<br /><br />เรานี่ช่างโชคดีจินๆ ^_^ <br />Run Forlifehttps://www.blogger.com/profile/10819478015882117525noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-60611008542648579872013-01-04T08:12:07.395+07:002013-01-04T08:12:07.395+07:00กิกิ รอบนี้เขียนลงเวิร์ดไว้ก่อนเลย
หายอีกก็แปะอีกก...กิกิ รอบนี้เขียนลงเวิร์ดไว้ก่อนเลย<br />หายอีกก็แปะอีกกกกก กิกิกิกิน้องม้วนnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-13170294714572115222013-01-04T08:08:59.236+07:002013-01-04T08:08:59.236+07:00ในช่วงวันก่อนปีใหม่ หนูนอนดูหนังช่องทรู ตอนแรกดูเร...ในช่วงวันก่อนปีใหม่ หนูนอนดูหนังช่องทรู ตอนแรกดูเรื่องเกี่ยวกับ เฮเลน แห่งทรอย<br />พอหนังจบ กำลังจะลุกไปปิดทีวีอยู่แล้ว แต่ผังรายการต่อไปปรากฏขึ้นมาก่อน<br />และทำให้หนูต้องเปลี่ยนไปตักข้าวมานั่งกินหน้าทีวีแทน เพราะหนังเรื่องนั้นคือ<br />" Sign"<br /><br />หนูชอบตัวหนังตรงที่ให้ความรู้สึกสมจริงว่า หากมนุษย์ต่างดาวบุกโลกจริง<br />ประชาชนตาดำๆอย่างเรา ก็คงเหมือนครอบครัวในเรื่องนี่ล่ะ <br />ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดต่อสู้ตามมีตามเกิด ด้วยลำแข้งของตัวเองเท่านั้น<br />เพราะเราไม่ใช่เหล่านาวิกโยธิน ไม่ได้อยู่ในหน่วยติดอาวุธไฮเทค<br />ไม่ได้มีบ้านใกล้กองบัญชาการใหญ่ ที่อาจมีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้นได้ เพราะมีฮีโร่ (ในหนัง)มาช่วยไว้ได้ทัน<br /><br />เราคงทำได้เพียงหวังว่าจะมีชีวิตรอด และทำในสิ่งที่ทำได้<br />แม้มันจะหมายถึงการแค่เอาไม้กระดานมาตอกตะปูปิดหน้าต่างไว้<br />แต่นั่นก็ผ่านการกลั่นกรองไตร่ตรองตามข้อมูลที่มีอยู่ในมือแล้วว่า<br />มันอาจจะช่วยได้ และอย่างน้อย ..มันหมายถึงการสู้อย่างถึงที่สุดของเราแล้ว ^___^<br /><br />ฉากที่หนูชอบที่สุดในเรื่อง กลับเป็นแากเล้กๆที่พ่อให้สมาชิกทั้ง 4คนในครอบครัวโหวดว่า<br />เราจะอยู่บ้านหลังนี้ต่อไป หรือหนีไปอยู่ริมน้ำ ลูกชายกับอาโหวดว่าจะอยู่ที่นี่ต่อไป<br />ในขณะที่ยายตัวเล็กที่คงกลัวสุดหัวใจ โหวดเช่นเดียวกับพ่อว่า จะหนีไปอยู่ริมน้ำ<br /><br />ตอนแรกหนูก็ เอ้า แล้วตกลงยังไง 2 ต่อ 2 แล้วก็ให้เคืองพ่อที่บอกว่าริมน้ำชนะ 3 ต่อ 2<br />เพราะพ่อมีคะแนนเสียงของแม่ที่ตายไปแล้วอยู่ในมือด้วย<br /><br />ฮ่วย !!!<br />>.<<br /><br />แต่เมื่อยายตัวเล็กได้ยินพี่ชายเถียงพ่อว่า "แต่นี่คือที่ที่เราเคยอยู่กับแม่นะ"<br />แม้จะกลัวสุดหัวใจ แต่แกก็กล้าหาญพอที่จะตัดสินใจว่า "หนูเปลี่ยนใจแล้ว หนูจะอยู่ที่นี่"<br /><br />ขำก็ขำที่คะแนนโหวดพลิกโผอีกที แอบสะใจหน้าเซ็งของพ่อมากด้วย ฮ่าๆ<br />แต่ก็น้ำตาซึมเมื่อคิดตามว่า หากถึงเวลาหนึ่งเมื่อโอกาสเป็นหรือตายเท่ากัน<br />เป็นหนูก็คงตัดสินใจจะยืนหยัดอยู่ในที่ที่เราเรียกมันว่า "บ้าน"<br /><br />ในส่วนประเด็นอื่นๆ หนูได้อ่านรีวิวของพี่ก่อนดูหนัง (นาน)แล้ว เมื่อได้ย้อนกลับมาอ่านอีกที<br />รู้สึกพี่เขียนถึงได้อย่างเต็มอิ่มสมบูรณ์แล้ว และเมื่อมันเกี่ยวพันกับแรงบันดาลใจและชีวิตของนักวิ่ง<br />ยิ่งอ่านแล้วฮึกเหิมๆจังค่ะ ^^V<br /><br />ไม่ว่าจะเป็นโชคชะตา ความบังเอิญ หรือผลผลิตจากอะไรก้ตม<br />เมื่อดูหนังเรื่องนี้จบลง หนูว่ามันคงเป็นสัญญาณบางอย่างที่ทำให้เรามาพบ (และรัก ^^)กัน<br />ขอบคุณสำหรับสิ่งดีงามมากมายที่พี่มอบให้หนู ในเวลาไม่กี่เดือนที่เราได้มาเป็นพี่น้องกัน<br />มันมากเกินกว่าที่หนูจะเคยคิดได้เลยจริงๆ ^__^น้องม้วนnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-68353249980550469802013-01-04T07:51:10.816+07:002013-01-04T07:51:10.816+07:00แว้กกกก แล้วคอมเมนท์อันแรกที่พิมพ์ยาวเหยีดหายไปหหน...แว้กกกก แล้วคอมเมนท์อันแรกที่พิมพ์ยาวเหยีดหายไปหหนายยยยยยน้องม้วนnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-74137571831072898372013-01-04T07:48:35.904+07:002013-01-04T07:48:35.904+07:00ปล. ตอนนี้หนูเริ่มชินกับการคอมเมนท์บลอคพี่ และเริ่...ปล. ตอนนี้หนูเริ่มชินกับการคอมเมนท์บลอคพี่ และเริ่มอ่านตัวหนังสือที่พิสูจน์ว่าหนูไม่ใช่หุ่นยนต์ (แกต้องให้ฉันยืนยันอีกกี่ครั้งถึงจะเชื่อ !! 555+) มากขึ้นแล้วค่ะ กิกิน้องม้วนnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2808358134295188573.post-82374958637590247502013-01-04T07:44:57.481+07:002013-01-04T07:44:57.481+07:00เมื่อตอนปีใหม่หนูนอนดูหนังช่องทรู ตอนแรกดูเรื่องเก...เมื่อตอนปีใหม่หนูนอนดูหนังช่องทรู ตอนแรกดูเรื่องเกี่ยวกับ เฮเลน แห่งทรอยก่อน พอจบจะลุกไปปิดทีวีอยู่แล้ว ผังรายการต่อไปก็ปรากฏขึ้นมา ชื่อหนังเรื่องนั้นทำให้ต้องไปตักข้าวมากินหน้าทีวี เพราะมันคือ Sign<br /><br />^___^<br /><br />เอาโดยตัวหนังหนูชอบความสมจริงของมันตรงที่<br />ถ้ามนุษย์ต่างดาวบุกโลกจริง ประชาชนตาดำๆอย่างเราก็คงมีชีวิตอยู่เหมือนกับครอบครัวนี้แหละ<br />เพราะเราไม่ใช่ทหารนาวิกโยธิน หรืออยู่ในหน่วยติดอาวุธสุดยอด<br />หรือบ้านอยู่ใกล้กองบัญชาการที่อาจมีโอกาสรอดชีวิตสูงเพราะมีฮีโร่ (ในหนัง)มาช่วยไว้ทัน<br />เราคงได้แต่ดิ้นรนช่วยตัวเองเท่าที่จะทำได้ แม้มันจะหมายถึงแค่การเอาไม้มาตอกตะปูปิดหน้าต่างบ้านไว้ก็ตาม<br /><br />แต่นั่นก็ไม่ใช่เป็นแค่การหวังพึ่งโชคชะตาอย่างเดียวเสียหน่อย<br />เพราะผ่านการคิดไตร่ตรอง ทบทวนจากข้อมูลที่มีในมือตอนนั้นแล้วว่า<br />มันอาจะช่วยได้ อย่างน้อยก็ได้ชื่อว่า สู้จนสุดกำลังแล้ว ^___^<br /><br />ฉากที่หนูชอบมากที่สุดในหนัง กลับกลายเป็นฉากเล็กๆที่พ่อให้โหวดว่า เราจะออกจากบ้านหลังนี้ไปอยู่ริมทะเลสาป หรืออยู่ที่บ้านกันต่อไป<br />ลูกชายกับอาบอกว่าอยู่บ้าน ในขณะที่ยายตัวเล็กจะไปริมน้ำ (น่าสงสารคงกลัวมากเลยอ่ะ >.<) และคะแนนโหวดไปริมน้ำชนะไปด้วย 3 ต่อ 2 (ตรงนี้ทั้งฮาทั้งเคืองพ่อ ฮาเพราะตอนแรกก็แบบว่า เอ้า แล้วจะตัดสินได้ไง แล้วมาเคืองตรงพ่อโมเม ว่ามีคะแนนส่วนของแม่ที่ตายไปแล้วด้วยในมือด้วย)<br /><br />แต่ที่ชอบที่สุดคือเมื่อลูกชายบอกว่า นี่คือที่ที่เราเคยอยู่กับแม่<br />แล้วยายตัวเล็กที่กลัวมนุษย์ต่างดาวสุดใจ ก็บอกกับพ่อว่า "หนูเปลี่ยนใจแล้ว หนูจะอยู่ที่นี่"<br /><br />ฉากนี้หนูแบบน้ำตาซึมเลย ขำก็ขำด้วยที่คะแนนโหวดพลิกโผ (เห็นหน้าพ่อแล้วแอบสะใจ ฮ่าๆ) แต่คิดว่าถ้าเป็นตัวเอง ในเมื่อที่ไหนๆก็มีโอกาสรอดต่างกันไม่มาก ถ้าต้องตายก็ขอตายอยู่ในที่ที่เรียกว่า "บ้าน"ดีกว่า<br /><br />ในประเด็นอื่นๆ ความที่หนูอ่านรีวิวของพี่ก่อน (นาน)แล้ว จึงได้ดูหนัง จำประเด็นได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่เมื่อย้อนกลับมาอ่านอีกครั้ง หนูว่าพี่รีวิวไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเชื่อมโยงกับเรื่องการวิ่ง ทำให้อ่านแล้วฮึกเหิมๆจังค่ะ<br /><br />ไม่ว่าจะโชคชะตา ความบังเอฺย หรือเป็นผลผลิตจากอะไรก็ตาม<br />เมื่อดูหนังเรื่องนี้จบลงในก่อนปีใหม่ พร้อมกับแรงบันดาลใจมากมายหลายหลาก<br />หนูรู้สึกว่า เรามีสัญญาณอะไรบางอย่าง จึงได้มาพบ (และรัก ^^)กัน<br /><br />ขอบคุณสำหรับสิ่งดีงามทุกอย่างที่พี่มอบให้หนูในเวลาไม่กี่เดือนที่ได้เป็นพี่น้องกันค่ะ ^^น้องม้วนnoreply@blogger.com